Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Ο έρωτας...

"Α! Ο έρωτας μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος.
Μπορείς να χαθείς μέσα στην πλάνη του...
Αλλά αν δεν ματώσεις από έρωτα, πώς μπορείς να λες ότι έχεις ζήσει;"

"Η γυναίκα της διπλανής πόρτας", Φανί Αρντάν

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

Νικηφόρος Φωκάς: ο δεύτερος σύζυγος της Θεοφανώς!

Από τους ενδοξότερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Ως αρχιστράτηγος της Ανατολής ελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες πειρατές και κατέλαβε το Χαλέπι, έδρα των Χαμδανιδών.
Ανακηρύχθηκε το 963 αυτοκράτορας στην Καισάρεια, για να στεφθεί λίγο αργότερα στην Κωνσταντινούπολη συμβασιλέας με τους ανήλικους γιούς του Ρωμανού, Βασίλειο και Κωνσταντίνο. Στη συνέχεια παντρεύτηκε την αυγούστα Θεοφανώ.
Είχε στενές σχέσεις με τον μοναχό Αθανάσιο Αθωνίτη, κι έδειχνε ιδιαίτερη έφεση στο μοναχικό βίο. Πολλοί εξεπλάγησαν με την ανακήρυξή του σε αυτοκράτορα και το γάμο του, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του, την ασκητική ιδιοσυγκρασία του αλλά και τη δυσμορφία του…
Δολοφονήθηκε το 969 από τον ανιψιό του Ιωάννη Τσιμισκή, σε συνεργασία με την ερωμένη του Θεοφανώ!

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Σκέψεις ενός αυτοκράτορα...

"Δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ποτέ για τίποτα, σαν είσαι γεννημένος στην πορφύρα. Όλοι σε πλησιάζουν, όλοι υποκλίνονται μπροστά σου, όλοι σε κοιτάζουν σαν τα σκυλιά που περιμένουν να τους ρίξεις ένα κόκκαλο!
Σαν τα σκυλιά; Όχι, αυτά τουλάχιστον αγαπούνε αληθινά...
Σαν τα κοράκια! Ναι, σαν τα κοράκια..."

(Κ. Κυριαζή: "Θεοφανώ")

Κυριακή 27 Μαΐου 2007

Ρωμανός Β': ο πρώτος σύζυγος της Θεοφανώς...


Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 939. Ήταν γιός και διάδοχος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου και εγγονός του Ρωμανού Α'.
Στο θρόνο ανέβηκε το 959. Κατά το σύντομο διάστημα της βασιλείας του ευτύχησε στην επιλογή των συνεργατών του. Επί των ημερών του, οι στρατηγοί και μετέπειτα αυτοκράτορες Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής σημείωσαν αρκετές επιτυχίες εναντίον των Αράβων, με αποκορύφωμα την ανακατάληψη της Κρήτης από τον πρώτον το 961.
Για τον αιφνίδιο θάνατό του (963) κατηγορήθηκε και η σύζυγός του Θεοφανώ...

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Η ομορφιά... μάς απαξιώνει;

"... Τα ωραία πλάσματα, άντρες και γυναίκες, είναι θεοί που έχουν κατεβεί ανάμεσά μας και μας ξεφτελίζουν με την τελειότητά τους. Από όπου περνούν, σκορπίζουν τη διχόνοια, τη δυστυχία και παραπέμπουν τον καθένα στην μετριότητά του. Η ομορφιά είναι ίσως ένα φως, αλλά ένα φως που κάνει πιο βαθύ το σκοτάδι! Μας ανεβάζει πολύ ψηλά κι ύστερα μας αποθέτει τόσο χαμηλά ώστε μετανιώνουμε που την προσεγγίσαμε...
Η ανθρώπινη ομορφιά είναι η αδικία κατεξοχήν. Με την όψη τους και μόνο, ορισμένα πλάσματα μάς απαξιώνουν, μας διαγράφουν από τον κόσμο των ζωντανών, γιατί εκείνα κι όχι εμείς; Ο καθένας μπορεί να γίνει κάποτε πλούσιος, η χάρη όμως, αν δεν την έχεις εκ γενετής, δεν αποκτιέται ποτέ!"...
("Οι κλέφτες της ομορφιάς", Πασκάλ Μπρυκνέρ)

Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Η ομορφιά...

Στα είκοσι χρόνια η ομορφιά είναι κάτι το πρόδηλο...
Στα τριάντα πέντε, μια ανταμοιβή...
Στα πενήντα ένα θαύμα!
("Οι κλέφτες της ομορφιάς", Πασκάλ Μπρυκνέρ)

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Λίγα λόγια για τη Θεοφανώ...

Αρχικά υπήρξε σύζυγος του αυτοκράτορα Ρωμανού Β’ (956 μ.Χ.). Αμέσως μετά το γάμο της ανέλαβε δεσπόζουσα θέση στη ζωή των ανακτόρων. Η μητέρα του Ρωμανού περιήλθε σε αφάνεια και οι πέντε αδελφές του κλείστηκαν σε μοναστήρι.
Θεωρήθηκε υπεύθυνη για το θάνατο του Ρωμανού. Από τη στιγμή εκείνη ασκούσε η ίδια την εξουσία ως επίτροπος των δύο ανήλικων παιδιών της, του Βασιλείου Β’ (Βουλγαροκτόνου) και Κωνσταντίνου. Για να ισχυροποιηθεί πολιτικά κάλεσε ως κηδεμόνα και συμβασιλέα των παιδιών της, τον δημοφιλή στρατηγό Νικηφόρο Φωκά που παντρεύτηκε το 963!
Ο ασκητικός χαρακτήρας του Φωκά δεν ικανοποιούσε τις προσδοκίες της Θεοφανώς που συνδέθηκε με τον στρατηγό Τσιμισκή και οργάνωσαν από κοινού τη δολοφονία του αυτοκράτορα (969)!
Ο πατριάρχης Πολύευκτος υποχρέωσε τον Τσιμισκή, πριν τον στέψει νέο αυτοκράτορα, να εξορίσει τη Θεοφανώ! Η πρώην αυτοκράτειρα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη μετά το θάνατο του Τσιμισκή (976) όταν ανέβηκαν στο θρόνο τα παιδιά της. Όμως δεν έπαιξε πια κανέναν ρόλο στη ζωή των ανακτόρων…